Wyniki wyszukiwania - znaleziono 619 pasujących obiektów:

Wysoko na skraju skalistego wzniesienia podgórskich Krzemionek (235 m), zapewne w XI w. stanął kościół św. Benedykta. Być może ufundowali go benedyktyni z Tyńca, na co wskazywałoby imię patrona. Jednak to tylko przypuszczenia. Wiadomo tylko, że w połowie XIII w. kościół należał do norbertanek ze Zwierzyńca, co potwierdził też dziejopis Jan Długosz. W połowie XIX w., w ramach akcji umacniania Twierdzy Kraków, w sąsiedztwie kościoła św. Benedykta zbudowano fort, tzw. basztę maksymiliańską. Ten rzadki, jeden z nielicznych tego typu w Europie, dobrze zachowany zabytek sztuki obronnej od...

Asfaltowa ul. Bodzowska po kilkuset metrach zamienia się w wiodący w górę, ukryty wśród drzew i krzewów kamienisty trakt. Docieramy nim na szczyt góry Solnik (259 m npm), z którego rozciąga się jedna z najpiękniejszych panoram Krakowa: od klasztoru Kamedułów i Lasu Wolskiego na północnym-wschodzie, przez Stare Miasto i Kazimierz na zachodzie, po os. Ruczaj i Kobierzyn na południu. Przy dobrej widoczności widać stąd Gorce, Babią Górę, a nawet Tatry. Są tu też ruiny austriackiego fortu Bodzów oraz pobliskie kawerny (magazyny amunicji) wykute w jurajskich wapieniach. Zbocze góry, na którym dzi...

Jego budowę rozpoczęto w 1849 r., czyli jeszcze przed oficjalną decyzją o utworzeniu Twierdzy Kraków, a zakończono w 1856 r. Neogotycki w swoim wyglądzie fort miał zabezpieczać ogniem swoich dział miasto od strony granicy rosyjskiej, która przebiegała w Michałowicach, i w momencie swojego ukończenia był to najsilniejszy element obronny twierdzy. W miarę rozbudowy umocnień Krakowa jako położony blisko centrum stracił na znaczeniu i z fortu strzegącego zewnętrznych granic stał się częścią fortyfikacji wewnętrznego rdzenia. W czasie I wojny światowej nie wziął udziału w walkach, w czas...

Wzgórze św. Bronisławy, na którym usypano kopiec Tadeusza Kościuszki góruje nad miastem. Austriacy uznali je za kluczowe w systemie obrony Krakowa – można było z niego bronić miasta od strony zachodniej. Fort wybudowano w latach 1851–1856, a w latach 1907–1910 w jego sąsiedztwie wybudowano system umocnień wspomagających obronę. Fort, choć doskonale przygotowany do walki na daleki i krótki dystans, nie wziął udziału w I wojnie światowej. W czasie II wojny światowej Niemcy wysadzili część jego umocnień, a po wojnie nowe polskie władze próbowały go rozebrać. Ostatecznie dzieła zniszcze...

To jeden z pierwszych fortów po stronie podgórskiej. Wraz z nieistniejącymi już dzisiaj fortami „Krzemionki” „Krakus” miał bronić traktów: wiedeńskiego (obecnej ul. Kalwaryjskiej i Wadowickiej) i lwowskiego (obecnych ul. Bolesława Limanowskiego i Wielickiej). Fort nawiązywał do tzw. wież maksymiliańskich z austriackiej Twierdzy Linz, która jako pierwsza na świecie miała być otoczona nie murami czy wałami, ale szeregiem osobnych fortów, mających wspierać się nawzajem ogniem. Zostały one zbudowane na planie regularnych szesnastoboków z okrągłym dziedzińcem wewnętrznym. Fort „Św. Bened...

Został wybudowany w latach 1883–1886 jako fort artyleryjski na wzgórzu dominującym nad obecną ul. Wielicką, ówczesnym traktem lwowskim, do obrony południowo-wschodniego obszaru miasta od Bieżanowa po Kosocice. W środku fortu znajdował się schron główny, gdzie umieszczono prochownię i laboratorium artyleryjskie, czyli miejsce napełniania pocisków materiałem wybuchowym i sporządzania ładunków miotających. W tylnej części znajdowały się koszary w których mieszkali żołnierze. Aby umożliwić żołnierzom bezpieczne i skryte przemieszczanie się w czasie obrony, przygotowano podziemne korytarze – pot...

Dzieło obronne z lat 1881–1884, największy fort artyleryjski zewnętrznego pierścienia, który nie zmieściłby się nawet na Rynku Głównym. Otoczony zielenią leży na wzgórzu już poza IV obwodnicą, czyli na południe od krakowskiego odcinka autostrady A4. Stanowi obecnie najcenniejszy zespół zieleni twierdzy i jest widoczny z ponad 40 kilometrów. To jeden z najpiękniej położonych fortów Krakowa. Wykonano go z lanego betonu, w środku znajduje się olbrzymi schron główny z dwiema sklepionymi salami prochowymi. Ściany elewacyjne tej części budynku mają grubość dwóch metrów, a od góry osłanian...

Fort pancerny obrony bliskiej wybudowany w latach 1896-1898. Posiadał m.in. artylerię w wieżach pancernych, a przy tym był o wiele mniejszy od fortów artyleryjskich, czyli był też tańszy do wybudowania i trudniejszy do bezpośredniego trafienia i unicestwienia. Miał prowadzić obronę na krótki dystans. Fort miał chronić Kraków od południa. Nie wziął jednak udziału ani w I, ani w II wojnie światowej. Użytkowała go Obrona Cywilna, a następnie Urząd Wojewódzki w Krakowie, który urządził tam swoje archiwum. Fort pozbawiono wież pancernych, choć z uwagi na ograniczony dostęp osób postronny...

Fort pancerny powstał w latach 1897–1898. Posiadał cztery wieże pancerne dla dział, którymi miał bronić traktu wiedeńskiego - biegnącego na tym odcinku obecną ul. Zakopiańską - i wzmacniać południową flankę twierdzy. Nie wziął udziału w I wojnie światowej, ale wojsko wykorzystywało go do 1958 r. W czasie okupacji został pozbawiony swojego nowoczesnego uzbrojenia, po wojnie niszczał przez kilkadziesiąt lat, funkcjonując jako zakład przetwórstwa owoców. Efektem adaptacji do prowadzonej produkcji były silne zniszczenia budynków i otoczenia. Po kilkuletnim remoncie w 2022 r. zostanie od...

Fort artyleryjski powstał w latach 1884–1886. Był pewnego rodzaju eksperymentem, hybrydą, która połączyła kilka szkół fortyfikacyjnych – francuską, niemiecką, belgijską i austriacką, a także wykorzystano doświadczenie z wojny bałkańskiej 1877-1878. W środku znajdował się rozbudowany systemu komunikacji z pierwszym w Krakowie trójpoziomowym podziemnym skrzyżowaniem. Fort miał panować nad traktem wiedeńskim - biegnącym w tamtym obszarze Krakowa obecną ul. Zakopiańską. W czasie I wojny światowej nie wziął udziału, w okresie międzywojennym był magazynem wojskowym, a w czasie okupacji ni...